आँखा खुल्दा

त्यो क्षितिज अनि लालीहरु
अगावै कैदी भइसकेको थियो
आँखा खुल्दा ।

छेकिसकेका थिए नीलगगन
ठिह छर्ने हुस्सुहरुले
पवनलाई सुसेल्ने
वृक्ष-हाँगाहरु छाडी ती चिडिया
बसाइँ सरिसकेका थिए
आँखा खुल्दा ।

प्रीतिहरुको घातले
घातहरुको लातले
रात पिएर
माती सकेको थियो जगत
आँखा खुल्दा ।